Time flies, but you are the pilot

We hadden een drukke tijd achter ons, dus we dachten: laten we onze vakantie relax beginnen ...

Zaterdagmorgen om 03u00 liep onze wekker af en om half 4 reden we richting Posterholt om Marcel en Susan op te halen. Na een korte break, een vlotte reis reden we rond half 7 parkeerplaats P3 op. In het doolhof van auto's vonden we toch een mooi plekje. De shuttlebus stond al op ons te wachten. 

KLM heeft goed bezuinigd  op baliepersoneel, want inchecken mochten we zelf doen, ook de bagage konden we zelf labelen en die verdween vervolgens op mysterieuze wijze.

Lekker rondgelopen op de Holland Boulevard, de 1e Starbucks van deze reis gescoord ;) om rond 8u50 te boarden. Bij de gate troffen we Pieter, een collega die ook naar het congres gaat. Het ging allemaal vlotjes, maar toch een half uur later vertrokken vanwege een deur die niet goed sloot. Op deze reparatie wilden we wel even wachten hoor!

Tijdens onze 10 uur durende vlucht werden we lekker in de watten gelegd. Lekker eten, flesje wijn, een ijsje en een ruime keuze van actuele films om te bekijken. Frank en ik hebben de film 'de nieuwe wildernis'  gezien de natuurfilm over de Oostvaardersplassen. Erg mooi. Monsters University, Now you can see me, the Heat heb ik ook nog gezien.

Voor de douane mochten we al vast oefenen met in de rij staan (zullen we de komende dagen in Disney nog wel vaker doen ;)) zo'n 3 kwartier voordat we een strenge douanier konden overtuigen dat we niets kwaads kwamen doen. We mochten de States binnen. Onze koffers waren er inmiddels. Afscheid genomen van Pieter, die zien we maandag of dinsdag weer in Anaheim.

Wij met de shuttlebus naar de plaats waar we onze auto konden ophalen. Ging allemaal vlotjes. En na even passen en meten in welke auto onze 4 koffers nu wel pasten, kregen we een rode Kia Sorento mee. Rond 2 uur zaten we in de auto op weg naar Anaheim waar we een uur later arriveerden.

We hebben een mooie hotelkamer (2 kingsize bedden, massagedouche!, koelkastje) in het Ramada hotel met uitzicht op t hotel waar we 3 jaar geleden zaten en Disney!

Koffers uitgepakt, even opgefrist om tegen 5 uur weer terug richting Los Angelos te rijden, maar nu naar de Rose Bowl in Pasadena waar de UCLA Bruins tegen CALifornia moesten. Een American Football wedstrijd, een college game. Maar wat we daar mee maakten, dat is echt ongelooflijk. 

Een uur of 2 voor de wedstrijd reden we richting stadion waar zo'n 92.000 mensen in kunnen. Maar het was helemaal niet druk? Vreemd. Tot we bij t stadion kwamen. "Iedereen" was er al. Duizenden en duizenden auto's stonden geparkeerd, een echte! golfbaan vol. Hele gezinnen zaten te barbecueën, waren met een bal aan t spelen of keken naar een sateliettv. De foto's konden niet het beeld vangen dat we daar met onze eigen ogen zagen. Bizar groot! En gezellig! Niets van ruzie of zo gezien, UCLA en CAL gebroederlijk en gezusterlijk naast elkaar te feesten.

Even een burger gescoord en hup t station in. We zaten al aan de goede kant, dus we hoefden geen rondje rond het immens groot terrein. Druk! Gezellig! Door het UCLA-petje van Marcel werden we door de stewards meteen voor een van hen aangezien ;) Ons plekje (3e rij van boven!) gaf toch een goed zicht. We hebben genoten van de sfeer, de enorm grote drumbands van zowel UCLA als CAL. Volgens ons bestond die UCLA band wel uit 300 man/vrouw. Wat een shows gaven beide bands voor de wedstrijd en in de pauze! Dat was wat obze overbuurmannen in Maastricht geweest.We hadden meteen een WMC-optreden erbij :)  

De spelregels van de wedstrijd snapte ik niet, maar er was genoeg om het veld heen te zien aan cheerleaders e.d. En ik was ook zo moe, mijn ogen kon ik met moeite openhouden. We waren immers ook al zo'n 24 uur op. Marcel en Susan vonden dat we na de pauze weg konden gaan. We hadden het meegemaakt, de sfeer geproefd, de UCLA stond ruim voor dus .... Het bleek een goed besluit. Voordat iedereen weer uit dat stadion zou zijn... Terug over het immense terrein op zoek naar de auto. In de lucht hingen ballonnen met het nummer van de parkeerplek, dat was een handig oriëntatiepunt. Het was echt super georganiseerd. En dit doen ze elke 2 weken! 

Marcel bracht ons veilig terug en rond half 11 waren we terug op onze hotelkamer en hoorden we dat de wedstrijd net was afgelopen en dat UCLA gewonden had met 37-10. Wij konden eindelijk gaan slapen! 

PS. Blogtitel is slogan KLM :)