Jujuutje's blog: Zintuigen uitschakelen in Jakarta

Nog een paar uurtjes en dan verlaten we Indonesië. De laatste dagen Jakarta stonden in het teken van de eerste werkdagen van Tobias. De eerste dag zijn wij in de buurt van de kamer van Tobias gebleven. In de namiddag zijn we samen nog naar een alternatief verblijf gaan kijken. Dichter bij het ziekenhuis maar minder contact met andere kamerbewoners vanwege het ontbreken van een gezamenlijke woonkamer; die was nog in aanbouw. Voorlopig blijft hij Cempaka Putih.

De dinsdag zijn Frank en ik naar het Nationaal Monument geweest, een erg nationalistische gebeurtenis. Ja het moet gezegd worden: de Indonesiërs hebben fel gevochten tegen alle buitenlandse indringers. De uitkijktoren met zicht over de smog van Jakarta was nog het meest interessante.

Constant werden wij gevraagd om mee op de foto te gaan. Iets dat we gedurende onze reis ook al vaak meegemaakt hadden. Toen was Tobias voornamelijk het fotomodel. Nu Frank. :)

In die buurt was trouwens ook veel politie op de been. Er waren wat demonstraties aan de gang. Hoe en wat, weten we niet.

Vervolgens naar de moskee en kathedraal geweest.

Een bajar (bromfietstaxi) bracht ons naar Sarinah Mall voor de laatste souveniertjes. Met Tobias hadden we weer thuis afgesproken. Daar weer opgefrist (douche en/of zwembad). Tobias had dit keer een minder warme dag in het leslokaal, maar wel een lange dag: start 7.00 uur tot 16.00 uur. We hadden slecht geslapen en dat zouden we van dinsdag op woensdag ook weer doen. Luide muziek tot 2 uur 's nachts en muggen hielden ons uit de slaap.

Vandaag zijn Frank en ik naar Kota geweest, het oude stadscentrum waar de restanten van ons koloniale verleden nog te zien zijn. Het stadhuis vormt het centrum. De collectie van het museum is niet echt speciaal te noemen. In het tegenover gelegen café Batavia was het bijzonder aangenaam vertoeven.

Daarna op zoek naar (volgens de reisgids) pittoreske haven. Nou ... :( behalve een lunch in Marina Battavia was in dit een havengebied vol containers, vrachtwagens, roestige boten en enkele luxe jachten. Niets maar dan ook niets wat ons kon bekoren. En waar we op weg daar naar toe gelopen hebben, was echt te smerig voor woorden. Wat is Jakarta toch een vieze, smerige, overvolle stad. Kan een stad zichzelf ten gronde richten? Echt, er zijn wel een paar mooie plekjes, en het centrum is voor Javaanse begrippen 'schoon' te noemen. Maar een stad met een open riool is een broeinest voor kakkerlakken en ratten. Ik snap wel waarom niemand hier loopt en alles per auto of scooter, en soms per fiets doet. Tobias loopt daarom ook stampvoetend door zijn straat ;)

Nu zitten we voor het ziekenhuis te wachten op Tobias en we zijn weer de attractie. Een hele familie wil met ons op de foto. LOL

Straks koffers pakken, een laatste duik in het zwembad en onze laatste avond samen. Morgenochtend om 4.00 Javaanse tijd (23.00 uur bij jullie) vertrekken we richting vliegveld.

We hebben een mooie, speciale vakantie samen gehad. Het zal moeilijk zijn Tobias hier achter te laten, maar die redt het wel. Zijn 1e avondje uit en weekendje weg heeft hij al gepland!