Verlichtend pad

Op 8-8 gingen we naar de Borobodur waar het getal 8 als heilig getal een grote rol speelt. De Borobodur is de grootste Boeddhistische tempel ter wereld. Het lijkt een beetje op een piramide met er bovenop een stoepa. Van bovenaf gezien, lijkt de Borobodur op een mandela. Een kennis van Oi die hier werkt, vertelde ons de mooie verhalen over het leven van Boeddha, de boeddhistische principes en over de bouw en reconstructie van de Borobudur. Interessant bouwwerk dit cultureel erfgoed. Terecht het 8e wereldwonder genoemd.

Na hier een paar uur rond gewandeld te hebben zijn we terug naar Yogyakarta gegaan, want dat is een bruisende stad volgens de reisgids en Willy (bedankt voor je reactie ;)). Ik vind het meer hectisch ;) We zijn door de hoofdstaat Malioboro naar Kraton gegaan, het paleis van de Sultan. Niet spectaculair vond ik. De Taman Sari was al dicht. Het was vrijdag .... We hebben nog een klein batik werkplaats bezocht, maar geen kunstwerk gekocht. Niet zo onze smaak. De twee Alun Alun, de pleinen zijn we met de auto langsgereden. Wij vonden de stad Jogja zo bijzonder. Misschien hebben we de mooie dingen gemist. We merken dat onze slechte voorbereiding ons parten speelt. En Oi brengt ons wel van A naar B maar heeft dit als gids ook nog nooit gedaan. Dan is het even zoals het is.

We besloten om nog een keer naar de Prambanan te gaan, om deze grootste Hindoestische tempel van de wereld nog een keer bij daglicht te bewonderen. Dat was zeer de moeite waard. Toch ligt daar als gevolg van de vele aardbevingen in dit gebied nog vele candi (tempel) in puin. Ze zijn nog steeds met de reconstructie bezig. Zo ook de nabij gelegen Sewu tempel, een hindoeistische tempel in de vorm van een stoepa. Bijzonder om tegen zondersondergang op zo'n groot hindoestisch tempelcomplex te lopen met boeddhistische invloeden en vervolgens de oproep voor het avondgebed vanaf de moskee te horen.

Terug naar het hotel en met Oi besproken wat we de volgende dag zouden doen. Wel of niet naar de Suku tempel of meteen door naar Malang. Oi wilde dat in de nacht rijden, maar daar voelden we niet zo veel voor. Dus vroeg op en om half 6 vertrekken voor de bijna 400 km naar Malang. Daar moet je hier wel zo'n 11 uur voor uittrekken. Na een douche zijn we naar een local eethuisje gegaan, op advies van de receptioniste van het hotel: Bakmi Kadin. Nou, in Nederland zou je zo'n eettentje met je neus omhoog voorbij lopen, hier probeer je het gewoon. Ik vroeg om het menu ... dat hadden ze niet. We konden kiezen tussen noedel soep of fried noedels. De mannen wilden een biertje ....nee hadden ze ook niet. Locals verkopen geen bier (moslims). Dus alle drie fried noedels en zelfgemaakte ice tea ... op hoop van zegen. Nou, het was heerlijk! En ook geen maagklachten gehad.

Tobias heeft nog even geskypt met Fabienne in Oslo. Ik nog even met Wouter en Loes geappt. Om 23.00 was het weer tijd om te gaan slapen.

O ja. De titel van dit blog verwijst natuurlijk naar de tempels, maar ook naar mijn zonne-oplader. Deze wordt vooral door Oi gebruikt. Op zijn telefoon staat zijn navigatie, maar raakt daardoor snel leeg. Tobias heeft de hele ochtend met de oplader rondgelopen om zoveel mogelijk energie te laden.