Miljonairs tussen de ratten

En daar zijn we dan .... in het warme Jakarta. Net onze 1e nasi goreng van een karretje langs de weg opgegeten. De 'restaurants' in de buurt waren dicht. Of ons dit goed bekomt, horen jullie morgen wel. Het was in ieder geval lekken na zo'n lange vermoeiende reis.... :)

Vrijdagavond hebben we nog met het hele gezin samen gegeten. De volgende keer zal pas weer met Kerst zijn. Tobias is dan wel begin november terug, maar Fabiënne, de vriendin van Tobias, is zaterdag ook vertrokken, richting Oslo voor haar studie. Zij komt pas eind december terug.

Rond negen uur zijn we uit Maastricht weggegaan, uitgezwaaid door Wouter. Een half uur eerder hadden we afscheid genomen van Loes en Casimir. We hadden wat drukte op de weg naar Amsterdam verwacht ivm de Gay Pride, maar dat viel mee. Parkeren op Schiphol ging zoals de vorige keer prima en met de bus waren we snel bij onze vertrekhal. Het eerst wat we daar zagen was de bloemenzee van MH17. Stil verdriet. We hebben een bericht geschreven in ėėn van de boeken die daar lagen. Wij gaan net als zij op vakantie naar het oosten, met / op bezoek naar kinderen.....

Inchecken ging voorspoedig alhoewel ons wel gevraagd werd of we een andere vlucht wilden nemen....ze waren overboekt. Blij dat we er op tijd waren! We vliegen nu met een ander, kleiner vliegtuig. Het bleek toch nog gewoon een Airbus te zijn. Hadden we het geaccepteerd, zouden we nog een keer gratis naar Dubai kunnen vliegen. Tsja .... In de rij voor de douane kwamen we de 'mevrouw van de Plus' tegen. Zij ging met 2 kinderen relaxen in Curaco. 

Na het gebruikelijke kopje Starbucks en een uurtje wachten, konden we naar de gate en begon het boarden. De vliegtuigen van Emirates hebben een prachtige rustige inrichting (sterrenhemel als nachtverlichting), mooie stewardessen (vond Frank ;)) met leuke hoedjes. Verzorging was prima, het eten lekker. Voor het eerst ontvingen we een menukaart in een vliegtuig. Ook al waren ons vliegtuig overboekt en kregen we andere stoelen toegewezen, we hadden prima plaatsen, bij de nooduitgang met meters beenruimte. En films .... zo veel om uit te kiezen. Ik heb o.a. Divergent gezien. Wat ik ook nog nooit gezien had, was dat je via camera's op het vliegtuig konden meekijken. 

Ruim 3 uur gewacht op het vliegveld van Dubai. Leuke start van m'n verjaardag ;) Groot schoon blinkend vliegveld, met vele goudwinkeltjes en de gebruikelijk taxfreeshops. De vlucht van Dubai naar Jakarta was ook nog een uur op 7. We hebben alle 3 wel een paar uurtjes kunnen slapen gelukkig. Om half 4 lokale tijd landden we. Frank en ik moesten nog een toeristenvisum regelen (rij!) vervolgens door de douane (rij!). Pff, wij stonden weer in de verkeerden. Maar dat betekenden wel dat we niet op onze koffers hoefden te wachten. En die waren er gelukkig ook. Roepies pinnen! We zijn nu alle 3 miljonairs :) Maar zo konden we wel een taxi betalen (met meter, de eerste keer wilden we niet meteen in de onderhandeling). Ach voor een ritje van een half uur omgerekend 10 euro betalen, vonden wij niet veel.

Op het prachtigr verblijfadres van Tobias werden we ontvangen door Herman, de eigenaar. Hij heeft voor ons een auto met chauffeur geregeld, samen hebben we onze reisplannen nog doorgesproken. Gaat mooi worden! Ondertussen werd het donker en werden we al lek geprikt door muggen. Snel gedoucht en deet gespoten. De klamboe hangt op.

We moesten nog wat eten. Op zoek naar eten kwamen we onderweg kakkerlakken, vele magere katten, salamanders en ratten tegen. Ieuw. Net iets voor Tobias. Hij was wel blij dat ie nu met zijn pappie en mammie door de donkere straten van Jakarta liep!

We zitten nu in de tuin. Leuk zoals op de foto's, maar niet zo groot. En het zwembad lijkt meer een vijver. Hoewel Frank en ik vanuit onze badkamer het zwembad in kunnen duiken, doen we dat toch maar niet. Frank lag zojuist lekker in de hangmat. Ik heb dit blogje geschreven. Elke dag zal ik een verslag schrijven, of ik elke dag internet heb om het blog te plaatsen dat is de vraag. Verwacht dus niet elke dag een update. Het is nu bijna 10 uur 's avonds. We zijn moe. Mijn voeten hebben rust nodig, van al dat zitten en die warmte zijn de enkels niet zo slank meer. De koffers zijn inmiddels herpakt voor de rondreis. Spannend! De volgende blogs meer foto's! 

Selamat malam Judith 

En nog bedankt voor alle verjaardagsberichtjes langs welke weg dan ook :)