Zoals eerder gezegd hebben wij een goede chauffeur, maar als gids wat minder. We moeten een beetje zelf uitvogelen welke route we willen rijden. Wij, Hollanders, weten natuurlijk niet welke weg we het beste kunnen nemen. Oi vraagt aan jan en alleman de weg. Zoveel meningen zoveel visies.
We wilden dus naar de Bromo. Via Google Maps had Tobias een kortere weg gevonden. Oi zou het navragen of we deze ook konden nemen. Zo ver wij begrepen, kon dat. Nou het was een spannend weggetje naar boven, naar het nationaal park Bromo. Super mooi, tussen de rietvelden. En heel weinig verkeer :).
Boven aangekomen konden we niet met onze auto Toyota Avanza tot aan de Bromo. Ja dat begrepen we ook wel toen we in de jeep stapten.
Wat een prachtig mooi landschap. Ik had me dit heel anders voorgesteld, zeker niet zo groen.
De Bromo op, eerst door het mulle vulkaanzand en toen gelukkig wat trapjes. Er waren opvallend weinig toeristen vonden we. Die waren zeker tijdens de zonsopgang al geweest. Er waren wel veel Indonesiërs op motoren, een dagje uit natuurlijk, het is zondag.
We hadden truien en vesten mee voor op de Bromo, het zou er koud zijn. Verre van dat. Bloedheet was het er. Ongelooflijk dat er ook nog mensen op de rand van de Bromo hun tentje hadden opgeslagen, ik zou er niet willen (en kunnen) zitten.
Het was echt een prachtig gezicht en een indrukwekkend landschap.
Tsja en toen moesten we nog weer die berg af met onze auto, wederom via de korte weg....
Op een weg tussen de twee vulkanen Bromo en Semeru vervolgden we onze weg. Hoe verder we beneden kwamen, hoe slechter het wegdek. Gaten, kuilen, losse stenen, meer terrein voor een jeep dan voor een Toyota. Ik probeerde me zo rustig mogelijk te houden op de achterbank, en heb wat schietgebedjes gedaan. Op een gegeven moment reden we door een jungle, onder de bamboetaken, aapjes die de weg overstaken. Bijzonder. Maar ik was toch blij toen we weer in de bewoonde wereld kwamen. Het was een ritje was zo'n 20 km waar we 2 uur over gedaan hebben. Je wist dat er een eind aan moest komen (we kwamen zo nu en dan ook scooters uit tegenovergestelde richting tegen, zelfs een blanke man op een fiets/mountainbike), maar niet wanneer.
Oi was onze held! Gelukkig vond hij het achteraf gezien ook een bijzonder leuke ervaring! Wij ook!
We hadden nog het plan de Ijen, een ander vulkaarplateau te bekijken. Echter toen we in onze reisgids lazen dat de laatste 15 km beter ook met een jeep afgelegd kon worden, besloten we dat plan te laten schieten. We zijn doorgereden naar Kalibaru. We gaan het wat rustiger aan doen. Morgen naar Bali, een paar dagen eerder dan gepland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten