Vanmorgen zijn ook de 2 groepen motorrijders vertrokken (Fransen en Australiërs) die in 't zelfde hotel zaten. Ik zou hier toch niet zo graag op een motor door deze bergen over deze wegen rijden. Levensgevaarlijk. Lokale bevolking rijdt ook als gekken. Vaak gezien: man (bestuurder, draagt altijd een helm), vrouw en 2 kinderen (zonder helmen) op 1 motor. Één kind voorop, bestuurder, kind ertussen en moeder. Onverantwoord.
Na een goed ontbijt, met nu wel goede thee (de avond ervoor had ik peper in de thee, schijnt een lokale gewoonte te zijn. Ik vond t smerig) en een groepsfoto verlieten we Tansen.
Op de achtergrond zie je dat de Nepalese schommel afgebroken wordt. Het Dasain festival is afgelopen.
Vandaag hebben we 90 km in zo'n 3 uur gereden. Onderweg weer genoten van prachtige natuur, mooie tafereeltjes, zoals mensen die samen 'douchen' langs de kant van de weg. Alles gebeurt hier buiten.
We verlieten het berglandschap, hiermee veranderde ook geleidelijk de natuur, de huizen en de mensen. Veel meer hutten onderweg gezien in vrolijke kleuren.
We reden Terai in. Dit gebied is vlak en ligt in het zuiden van Nepal, vlakbij India. Mensen zijn hier donkerder, duidelijke Indiase invloeden, ook op kleren. Kinderen worden op de rug gedragen ipv in de armen. Veel meer fietsen (en riksja's ;)), veel minder motoren.
Onderweg zijn we gestopt bij een dorpje om te kijken hoe het leven hier op het platteland is. Toch weer heel anders als in de Kathmandu-vallei. Mensen zijn ook meer schuchter, willen niet zo graag op de foto (ook kinderen niet zo).
Josefien had nog pennen bij zich. We zagen een paar kinderen, dus ze vroeg aan Mahesh of ze de pennen mocht uitdelen. Mahesh zei, dat ze beter vanuit de bus door het raampje de pennen kon geven. In no time stonden 50 kinderen te grijpen naar een pen. Ongelooflijk waar die allemaal vandaan kwamen.
Josefien vond het eigenlijk niet zo leuk om het zo uit te delen. Volgende keer beter in een weeshuis, of zoals José het met kleren heeft gedaan in een nonnenschool.
Een beetje afzijdig stond een jongetje met een grote vieze pleister op z'n kin, heel zielig te kijken dat hij niet bij de bus had kunnen komen voor een pen. Ik had er nog 1 in mijn tas, die heb ik hem gegeven. Hij begon grote, dikke tranen te huilen. Ik kon hier geen foto van nemen, het staat op mijn netvlies.
Rond 12 uur waren we in Lumbini. Nou, Mahesh had niet te veel gezegd, wat een groot luxe hotel is dit. Zeker in vergelijking met gisteren. Ik heb meteen een douche genomen. Een half uur later kregen we een heerlijke warme maaltijd voorgeschoteld (we eten 2x per dag warm hier, heerlijk!)
Lumbini is de geboorteplaats van Boeddha. Er is vlakbij ons hotel een groot stuk land waar vele landen een Boeddhistische tempel of klooster gebouwd hebben of bouwen. Met de riskja werden we opgehaald en werden we over het landgoed gereden. Onze chauffeur had het zwaar met ons 2en in de bak :S. We voelden ons allemaal ook niet echt gemakkelijk (letterlijk en figuurlijk) zitten.
Het landgoed deed ons denken aan het landenpaviljoen op de Floriade :). We hebben een tempel van Myanmar, Thailand, Frankrijk, Duitsland, China, Nepal, Oostenrijk/Zwitserland. Vele tempels waren nog in aanbouw. Ook hebben we de geboorteplaats van Boeddha bezocht. De fundering van een oud paleis (Boeddha is als prins geboren) met een steen als markering van zijn geboorte ....
Tegen half 6 waren we weer terug in ons hotel. Weer even douchen, want het is hier erg warm (zo'n 30 graden) en stoffig. Je merkt aan de dieren dat je in een ander klimaat bent: meer insekten (gelukkig hebben we airco & een wapperaar boven ons bed), apen (lopen hier dichtbij het hotel, al een paar gezien), slangen (Josefien heeft er 1 in de tuin van het hotel 'ontmoet'), salamanders (José en Han hadden ze weer op de kamer, ze hebben altijd prijs) en prachtig grote vlinders.
Om 20.00 hadden we lopend buffet in een ongezellige tl-verlichte ruimte. Ik vond het eten veel minder van kwaliteit dan in de middag. Maar ons buikje is weer gevuld. Ik begin al een beetje op een Boeddha te lijken :(.
Het is half 11, ik ga lekker slapen. Eindelijk weer eens op een gewoon bed ipv een plank met een dun matrasje.
Namasté
Judith
Wederom bedankt voor jullie reacties, via blog, mail of whatsapp. Veel groetjes van ons allen aan jullie allemaal.
Speciale groetjes aan Emmy. Nog een paar nachtjes slapen en we zijn er weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten