Bhaktapur, home sweet home

Na een weekje toeren door het zuiden van Nepal, gingen we vandaag van Chitwan via Kathmandu weer naar Bhaktapur. Klokslag 9 uur zaten we in de bus. Deze chauffeur had de vaart er in: met 70 km per uur over smalle bochtige wegen en lekker berg op inhalen met aan de ene kant de greppel (met mannen die deze schoonmaakten) en de andere kant een diepe afgrond met een prachtige rivier waar ik liever niet in wilde liggen.

Onderweg gestopt in een plaatsje waar men handelde in gedroogde vis.

Het waren wederom 180 enerverende kilometers. In Nepal zijn goede remmen, een toeter en stuurmanskunsten een must. Hoewel het een ongeorganiseerd zooitje lijkt, worden volop signalen gebruikt als knipperlicht, koplampen, toeter en 'handje uit het raam'.

De eerste helft had een super slecht wegdek met diepe kuilen. Door de heftige regenval in de zomermaanden wordt het asfalt weggeslagen en herstelwerkzaamheden worden nauwelijks uitgevoerd. Hoewel dit een zeer hobbelige weg was, was dit niets in vergelijking met het laatste stuk de berg op naar Kathmandu. Ongelooflijk! 

Op een gegeven moment stonden we berg op in de file vanwege een gestrande vrachtwagen. Gelukkig was er verkeerspolitie ;)! De motor van onze bus sloeg een paar keer af. Het was een lastige hellingproef! Maar gelukkig arriveerden we weer veilig op onze thuishaven: Vajra Guest House. Heerlijk om weer thuis te zijn! We hebben onze 'eigen' kamer weer met het heerlijk bed en dito dekbed. Het weerzien met de staff en de ontvangst met tosti en 'coffee from the machine' was verrukkelijk! 

We hadden ons allemaal verheugd op het weerzien met Emmy. Maar gisteravond hoorden we dat Emmy zich toch niet zo lekker voelde alleen in Bhaktapur. Ze was al van het begin van de reis verkouden, dat werd alleen maar erger met hoesten erbij. Ze is daarom een paar dagen geleden naar huis gegaan. Heel jammer, maar begrijpelijk. We missen je, Emmy.

Voor iedereen liet ze een kaartje achter. Dhanyabadh! En Mahesh las in zijn beste Nederlands een brief van haar voor.

En thuis hebben we weer wifi! Degene die het meeste last had van het wifiloze tijdperk was Jef. Hij miste zijn 'krantje' (dit blog) elke ochtend :)

We konden ook weer gezellig appen met dochterlief. Zij vertelde dat de ASN bank had gebeld en gevraagd of wij in Nepal waren ivm verdachte transacties. Het bleek dat de 4 mislukte pinpogingen die wij gedaan hadden wel afgeschreven waren van onze rekening, ruim 900 euro! Stress alom. Bank in Nederlnad gebeld, Mahesh nam contact op met een vriend die connecties had met de betreffende bank in Phokara. Binnen een uur belde de ASN terug, 2 van de 4 transacties waren al gecorrigeerd en de anderen zouden ook wel volgen. Opluchting alom. Maar toch flink geschrokken. (de volgende dag zagen we op onze rekening dat alle bedragen teruggestort waren!) We zijn erg blij met onze oplettende bank!

Namasté

Judith