We are the lucky ones!

We mochten allemaal een uurtje extra slapen. Dat was voor mij wel nodig, ik was erg moe. Ik had nog wel een uurtje extra kunnen blijven liggen. Heerlijk geslapen! De nachten in Bhaktapur zijn nu lekker rustig in vergelijking met de eerste week tijdens het Dasain festival. 

Om 8u15 toch op om te douchen en om 9 uur ontbijt. In plaats van het gebruikelijke gebakken eitje met lekkere pancakes vanochtend gekozen voor french toast (wentelteefjes) en yoghurt (die hier in Bhaktapur gemaakt wordt) met fruit. Geen 'coffee from the machine' want er is weer geen stroom.

We vertrokken rond half 11 met een busje naar Budhanilkantha (9 km van Kathmandu) om de lying Vishnu te zien. Het grote zwarte beeld van de liggende Vishnu ligt op een slangenbed in de oerzee omringd door vele afrikaantjes (wat vind ik dat nu toch een mooie bloem). Het is een offerplaats voor Hindoeïsten. We zagen daar ook veel priesters die rituelen uitvoerden die we herkenden van de dag bij Mahesh thuis.

Daarna zijn we naar het dorpje Sankhu (woonplaats van de schoonmoeder van Mahesh) gegaan, een slaperig dorpje. Veel mensen zijn uit dit dorpje weggetrokken en wonen in Kathmandu, zij komen alleen voor feesten terug naar hun geboortegrond. Als het dorpje gerenoveerd zou worden, zou het net zo prachtig zijn als Bhaktapur. Zo jammer van dit verval.

Tijdens onze terugrit naar Bhaktapur kwamen we langs velden waar een diversiteit aan groenten verbouwd werd. Nepal is een groen, vruchtbaar land, dat hadden we eigenlijk niet zo verwacht.

Na onze (zoaltijd late) lunch in Vajra Guest House gingen Frank en ik nog even een rondje lopen. De straten liggen vol met bergen rijst, dat in de zon ligt te drogen. Vrouwen zorgen ervoor dat de rijst regelmatig omgeschept wordt zodat de rijst goed droogt. Dit proces lijkt 'eeuwen' te duren, het is in ieder geval een karwei dat veel tijd en arbeid kost. 

Onze avond was heel bijzonder. We waren uitgenodigd door de mama van Mahesh om bij haar thuis te komen eten. Voor deze gelegenheid hadden wij onze Nepalese kleren weer aangetrokken. We werden ontvangen in de huiskamer met lekkere snacks en een glaasje drinken. Van de mama van Mahesh ontvingen we allemaal een tika en fruit, geld, gras en een lint als welkomsgeschenken als gast in haar huis. Een bijzonder mooi gebaar. 

Mama had met hulp van (schoon-)dochters heerlijke Dal Bhaat (rijst met kip en linzen) gemaakt. Wij wilden dit op de Nepalese wijze consumeren, hiervoor werden we uitgenodigd in de keuken. Zittend op de grond en etend met de vingers (alleen rechterhand) hebben we heerlijk gesmuld. Het toetje, yoghurt, hebben we toch maar met de lepel gegeten. 

Samen hebben we onze reis geëvalueerd. We hebben een prachtige reis gemaakt door het mooie Nepal, die vooral door toedoen van onze gids Mahesh heel bijzonder is geworden. Hij maakte het verschil! Zo voelde deze avond ook. Wat zijn we toch bofkonten! Of zoals tijdens de culturele avond in Chitwan in geaffecteerd Engels werd uitgesproken: "You are the lucky ones!"

Namasté

Judith