Na 24 uur reizen zijn we in Bhaktapur!

Precies op tijd reed taxibusje Patrick voor om ons te brengen naar Brussel. In Brussel ontmoette we onze reisgenoten. Na wat uren rondgehangen vertrokken we met de Airbus van Lufthansa voor een kort vluchtje (1 uur)

Helaas zaten we bij alle vluchten verspreid door het hele vliegtuig. Frank en ik hadden nog plaatsen naast elkaar gevonden op de lange vlucht (8 uur) met de nieuwe Boeing 787 van Air India.

Wat heel leuk was, was dat we in Frankfurt werden verwelkomd werden met taart en champagne. Air India vloog voor de 1e keer met de Boeing 787, The Dreamliner, a game-changer voor Air India zoals ze het zelf zeggen. Bij instappen kregen we een goodybag en een mooie roos.

Een prachtig vliegtuig met eigen videoscherm, maar zoals je van Air India mag verwachten: volop keus aan Bollywoodfilms. Tja ...

Ik heb 'The king of Schotland' gezien, een film over de gruweldaden van Idi Amin. 

Daarnaast hebben we allemaal zo goed en kwaad een dutje gedaan.

Omdat ons nieuwe vliegtuig vanwege 'technical problems' :( een uur later vertrok was onze wachttijd in New Dehli maar 3 uur. Het is maar goed dat je daar een ruime overstaptijd hebt want douanecontrole gaat niet zo snel. Om elke bag moest een 'tag', want de Indiers wilden stempelen!

Ook de reis met de Airbus van New Dehli naar Katmandu verliep smoothy. Ook de landingsbaan viel mee, de piloot moest ff goed in de remmen :)

In Katmandu moesten we nog een visum regelen, ook dat verliep vlotjes. En iedereen heeft de koffers weer, ook dat is aardig meegenomen :)

Mahesh stond ons toe te zwaaien in de ontvangsthal en we werden ontvangen met Phool mala. Mooi hè

We zijn nu Vajra Guest House. Prachtig hotel van Mahesh. 

Na een opfrisbeurt zijn we om 19u00 lokale tijd (het is hier 3u45 laer) gaan wandelen naar de Brahmayani tempel. We zijn aangekomen op de 1e dag van het het 9daags Dashain festival.

Ongelooflijk wat een mensen op de been. Je moet je een combi voorstellen van een processie, met de ongeoorganiseerde chaos van dweilbandjes in de staatjes van het Krabbegat (of de zatte herremeniekes in de straatjes van Meestreech), met het geluid a la Hare Krishna.

Ik heb een filmpje gemaakt om deze belevenis een beetje te herinneren. De komende dagen zullen we dit nog wel vaker beleven.

Het is hier nu 22.00. Ik ben doodop. We hebben heerlijk gegeten: rijst met linzen, kip, en groenten. En zo'n Mount Everest biertje ging er bij Frank (en meerdere reisgenoten) wel in.

We hebben een mooie kamer maar de wifi reikt niet tot de 3e verdieping. Ik loop even naar beneden om wat wifi te vangen, eens kijken of ik dit blogbericht geplaatst krijg.

Namasté

Judith