Happy Dasain day!

Als jullie dit blog lezen is het donderdag 25 oktober. De dag dat onze dochter 18 jaar geleden werd geboren. Dus allereerst: Happy Birthday Loes. Big hugs & kisses from Nepal xxx

Maar dit verslag gaat over gisteren, woensdag 24 oktober, het is al halverwege onze reis. Wat gaat het snel, maar het lijkt of wel al veel langer weg zijn: zoveel gedaan, zoveel indrukken. Geen tijd om te lezen, alleen maar om te bloggen :).

Vanmorgen om half 6 opgestaan, na een redelijke nacht in ons klammig bed. We konden vanaf ons terras de Mount Everest zien, maar het geheel is lastig op een foto vast te leggen. Nadat de zon opkwam werden veel bergtoppen in nevel gehuld. Hopelijk kunnen we mooie plaatjes schieten als we in Pokhara zijn.

Na een heerlijke ontbijt, gaat onze wandeltocht vandaag verder naar Dhulikhel.

Het is een goede temperatuur om te wandelen, zo'n 25 grasen. Emmy heeft deze wandeling ook weleens bij hogere temperaturen gedaan, 35 graden of zo. Nee, dit is prima. We merken wel dat we berg op op deze hoogte kortademig worden. Maar vandaag gingen we naar bergafwaarts.

Het was een tocht van zo'n 20 kilometer, de laatste 5 km hebben we per bus gedaan. We waren zo moe. Het was niet zomaar een tochtje, maar met een flinke klauterpartij zo nu en dan. Ja, die short roads ... ze waren korter, maar sneller? We zijn vandaag gedaald van 2000 m in Nagarkot tot 1700 m in Dhulikel.

De tocht tot Nala was een prachtige wandeling in de natuur met onderweg vele boerderijtjes en spelende kinderen. Met een rust- en plaspauze onder een Boeddhaboom.

 
@Marcel: zo ziet een Nepalese schommel er uit, gemaakt van zo'n 5 meter lange bamboestengels. Veel van de schommels hebben geen plankje maar alleen een touw. De kinderen schommelen vaak staand. En dat gaat hoog! 

Ik las op internet dat de schommels speciaal voor Dasain gemaakt worden. Dasain wordt ook wel het 'festival of swings' genoemd. Na Dasain worden ze weer afgebroken. Wat jammer. Zou dat echt zo zijn? Morgen eens aan Mahesh vragen. 

In Nala hebben we ons lunchpakket dat we mee hadden gekregen vanuit het Manla Resort opgegeten. Nou ja, wat eetbaar was dan. Het zelfgebakken brood belegd met ui, komkommer, tomaat en een dressing was heerlijk. Het gekookt eitje met zout! (verpakt in een beetje aluminiumfolie) ook. Maar koude frieten en de onrijpe banaan (hoe biologisch het ook mocht zijn) hebben we toch maar weggegooid. Zelfs de bedelaarster wilde het niet.

De tocht na de lunch was door uitgestorven, vervuilde dorpjes. In Banepa hebben we de local bus genomen, ook een belevenis!

Na 5 uur waren we in Dhulikel Lodge Resort. Gelukkig is het hier minder vochtig. We hebben een prachtige kamer met een mooi uitzicht vanaf ons bed.

Na een heerlijke warme douche met een keiharde straal (leek wel een massagestraal zoals ze die in Thermae 2000 hebben) was alle stof weer van me af. Mijn enkels zijn al dagen opgezet, de randen van mijn schoenen drukken er wat op. Na de 1e wandeling, een paar dagen geleden, al gesmeerd met Arniflor en dito druppeltjes geslikt, het helpt niet veel. :(

Voor het diner hebben we nog een uurtje door Dhulikel gewandeld. Volgens Mahesh wonen hier veel rijke mensen. Je zag inderdaad wel veel sjieke auto's, maar de huizen ogen armoedig. En de straat is ontzettend vervuild. Ook onderweg hebben we toch veel afval gezien. De uitlaatgassen van de bussen lijken me ook niet gezond. Je ziet in Nepal veel mensen met monddoekjes lopen. 

De reden dat dorpjes vandaag wat uitgestorven zijn, komt omdat het Tika-day is. Iedereen gaat terug naar het ouderlijk huis om de laatste dag van Dashain feest te vieren. Van hun ouders krijgen ze een tika als zegening voor geluk. Je ziet nu dus veel mensen met vele tika's op hun voorhoofd lopen, omdat ze vele families bezoeken. Ook hebben ze een soort graan achter hun oren of in hun haar, dit groen heeft de laatste 9 dagen (gedurende de 9daagse offeringen van het Dashain festival) gegroeid. Tevens is het de dag waarop een jongen en een meisje zonder toestemming van hun ouders met elkaar mogen trouwen (of op stap gaan, je zag nu vele jongemannen met mooie meisjes achterop hun scooter).

Omdat we maar een kleine lunch hadden, hebben we al om 18u00 gegeten. We hebben hier ook weer goed gegeten, met warme custardpudding. Die Frank bofte maar weer.

We kregen ter gelegenheid van Dasain allemaal een glaasje rum van het huis. Nou, met cola smaakt dat prima! We liggen weer vroeg op bed. Het is nu 9 uur. Zojuist nog even met Loes geskypt. We hebben al voor haar gezongen. Nu hebben we goed internet, je weet nooit hoe het morgen weer is.

Welterusten.

Morgenochtend worden we wakker met dit uitzicht! :D

Namasté

Judith

Nog wat Nepalese weetjes:

- jongens lopen hier net zoals meisjes innig gearmd

- het land wordt verpest door al die scooters (of had ik dat al verteld?)

- we zien hier ontzettend veel adelaars