In Indonesië kan je Kopi Luwak voor 40.000 roepies (€2,50) drinken, in Nederland onbetaalbare (poepiedure ;)) koffie van de koffiebonen-uitwerpselen van de Civetkat. Als je de film de Bucketlist hebt gezien, weet je waar ik het over heb. Volgens een affiche zou het kankerverlagend en goed tegen diabetisch zijn. Daar zal dat ene kopje niet bij helpen. Het was te drinken, niet echt bijzonder.
Bij het vertrek van ons erg gastvrij hotel met de goedlachse vreemd klikkende hoteleigenaar (waar we de hele dag nog lol over hebben gehad) kregen we nog een zak bananenchips mee. Erg jammie.
Wederom de hele dag in de auto gezeten. Over zo'n 300 km hebben we ongeveer 11 uur gedaan :(. Ik ben blij dat we heelhuids in ons hotel zijn gearriveerd. Oi is een behendige chauffeur maar hij doet vrolijk mee aan dit soort capriolen; mijn hart staat tijdens de autoritten regelmatig even stil. Pff.. ik heb nog nooit zoveel tegenliggers op mijn weghelft gezien. Links en rechts inhalen natuurlijk. Scooters volgeladen met spullen of mensen krioelen overal tussendoor. Regelmatig zie je hele gezinnen met babietjes op zo'n ding, zonder helmen, akelig. En van die kamikazi-piloten, jonge jongens die 80 km/pu sjezen. Zouden die levensmoe zijn? En daar tussendoor ook nog oude en jonge mensen op de fiets. Nepal was erg, maar dit nog ietsjes meer. Komt dat het zoveel sneller gaat. Als er gereden wordt dan ;)
Onze autorit eindigden na 11 uur bij de tempel van de Prambanan. Het duurde wel even voor we de ingang vonden. Het was inmiddels 6 uur en dus donker. Maar we waren gelukkig op tijd voor de dansshow bij de tempel. Na een snel buffetje, op de stenen stoelen (gelukkig was het inmiddels weer droog) in de buitenucht kunnen genieten van een mooi Javaans Hindoestisch dansspectakel met de tempel verlicht op de achtergrond.
Na afloop, om half 10, vonden we redelijk snel ons hotel. We hadden deze gisteren geboekt en het is altijd een verrassing of de plaatjes op de site kloppen. In dit geval was het allemaal nog groter dan we dachten. Poepie sjiek. Hebben we wel verdiend na zo'n dag!
Selemat Tidur!
Ja, het verkeer in Indonesia went nooit. Dan is Nederland toch wel even anders! Het ramayana-ballet met het verlichte Prambanan tempelcomplex is een heel speciale belevenis. En Yogya is een prachtige bruisende stad. Geniet ervan!
BeantwoordenVerwijderenBananenchips zijn inderdaad erg jammie, ben wel nieuwsgierig of die van jou hetzelfde smaken als die die je hier op de HHs kunt kopen... ;)
BeantwoordenVerwijderenIk heb ineens The Bucketlist maar op mijn watchlist gezet!
Je hebt toch wel een filmpje gemaakt van dat dansspectakel?
Genieten maar Judith (dan doe ik dat ook bij het lezen van al je blogjes)!