“Nee, ma wij vergeten jou echt niet. Nooit.”

Kerst 1962

“Nee, ma wij vergeten jou echt niet. Nooit.” 

Met deze woorden sloot ik het welkomstwoord van de uitvaart van mijn moeder. Nu bijna een jaar geleden.
In deze eerste kerstperiode heb ik veel nagedacht, geschreven en gelezen. Vooral het boek Ma van Hugo Borst zette me aan tot schrijven.

Vaders en moeders gaan niet dood. Ze blijven altijd leven in de wereld van hun kinderen. Tijdens de laatste periode van ma’s leven in de Moermont (2011-2014) was ik altijd op zoek naar mijn moeder. Soms vond ik haar. Vaak ook niet. Dan was daar meneer Parkinson en mevrouw Lewy Body die ma gevangen hielden.

De afgelopen weken heb ik teruggekeken op de jaren van de ziekte van mijn moeder. Op waar zij vandaan kwam. Hoe ma was. En hoe ze met haar ziekte is omgegaan zoals zij dat alleen maar op die manier kon. Ik heb overwogen mijn teksten op dit blog te plaatsen. Uiteindelijk er voor gekozen om het alleen vast te leggen in mijn herinneringsboek. Hugo Borst heeft, ondanks dat zijn moeder een andere vrouw is en een andere ziekte heeft, liefdevol en vol mildheid geschreven over het leven van zijn moeder in het verpleeghuis. Heel herkenbaar voor mij. Lees zijn boek maar. En als je mijn tekst wilt lezen, dan mag dat ook. Vraag het me maar.

Zoals Nico ter Linden zegt: "Je moet je ouders de plek geven die hun toekomt. Ze begraven werkt niet, want wie niet goed begraven is gaat spoken, leren ons de indianen - en de ervaring."

Het eerste jaar moet je door. Ik heb troost gevonden in vriendschap, bij muziek (Forest Gump), in boeken en blogs. Ik heb (e) kaartjes gekregen en geschreven. Het is fijn niet alleen te zijn. Dank!
Van een lieve vriendin kreeg ik een mooi gedicht over een moeder, enigszins ingekort en aangepast wil ik deze delen.

Mijn moeder

Zolang je nog een moeder hebt. 

Ben jij jong en is zij oud. 

Zolang je nog een moeder hebt. 

Is er altijd iemand die van je houdt. 

Maar wie ik ben, 

dat dank ik grotendeels aan haar.

Dankbaar blijf ik, zolang ik leef, 

voor wat zij was voor mij.

Een veilig nest, een fijne jeugd.
Dat gunde je ieder kind.
Je kunt de hele wereld aan,
als je leven goed begint.

 Daarvoor dus ma oprecht mijn dank.
Je hebt het goed gedaan!
Je leeft in onze gedachten verder
Zolang wij bestaan.

28 december 2014 - 28 december 2015